Św. Anna jest patronką szczęśliwego małżeństwa i dzieciństwa, matek, wdów, kobiet oczekujących dziecka, gospodyń, górników, tkaczy, tokarzy, stolarzy artystycznych, młynarzy, kramarzy, żeglarzy, krawców, koronkarzy, służących; jest wzywana w modlitwie o deszcz, o poprawę pogody, o znalezienie rzeczy zgubionych. Na wizerunkach często przed stawiana jest z książką - symbolem nauki.
Istniało wiele bractw pod wezwaniem św. Anny. W Polsce najbardziej znane powstało za panowania Anny Jagiellonki i Stefana Batorego. Skupiało się ono na walce z reformacją, pijaństwem i występkiem. Przyjmowano do niego wyłącznie osoby cieszące się nienaganną opinią. Do jego członków należeli np. kanclerz Jan Zamojski i król Zygmunt III Waza.
Św. Anna - Patronka kościoła. O świętej Annie, matce Maryi, nie zachowało się zbyt wiele informacji. Ewangelie o niej milczą, nieco miejsca poświęcają jej jedynie apokryfy: Ewangelia Jakuba, Ewangelia Pseudo-Mateusza i Księga Narodzenia Maryi. Dowiadujemy się z nich, że św. Anna pochodziła z Betlejem, z rodziny kapłańskiej. Została żoną Joachima. Małżonkowie długo nie mieli dzieci; dopiero 40-dniowy post i modlitwy Joachima na pustyni spowodowały, że urodziła im się córka, której nadali imię Mniam – radosna pani. Gdy dziewczynka ukończyła trzy lata, rodzice oddali ja na wychowanie do świątyni.
Kult św. Anny zaczął rozprzestrzeniać się najpierw na wschodzie - już w 550 roku powstał w Konstantynopolu klasztor pod jej wezwaniem. W Europie pierwszy jej poświęcony klasztor został założony w roku 701. W Polsce największy ośrodek jej kultu znajduje się na Śląsku Opolskim, na Górze św. Anny.
Najstarsze wyobrażenia matki Maryi pochodzą z VIII w. Dwa najbardziej znane sposoby jej przedstawienia to tzw. Św. Anna Samo trzecia - w towarzystwie Maryi i Dzieciątka Jezus, oraz matka nauczająca córkę.
Wspomnienie św. Anny i św. Joachima obchodzi się 26 lipca.