Kiedy powstał kościół św. Anny - nie wiadomo. Wprawdzie nad prezbiterium widnieje data 1219, brak jednak dowodów na to, by był to rok powstania świątyni. Znacznie bardziej prawdopodobne jest, iż kościół wzniesiono w XV w. zaś pierwsza pisana o nim wzmianka pochodzi z roku 1596.
Kościół jest drewniany, kryty modrzewiowym gontem, orientowany (ołtarz zwrócony na wschód). Składa się z szerokiej, prawie kwadratowej nawy zamkniętej kruchtą oraz z nieco węższego prezbiterium, do którego przylega zakrystia. Wieżyczka i dzwonnica zostały dobudowane do kościoła w 1772 roku, wtedy też zniknęły otaczające świątynie podcienia. Kościół, ten był kilkakrotnie remontowany i konserwowany, dlatego też zachował się do dziś w dobrym stanie. We wnętrzu świątyni przeważa styl barokowy.
Ołtarz główny
Późnobarokowy jest ołtarz główny, pochodzący z I połowy XVIII w. Znajduje się w nim pochodzący z 1516 roku obraz Rodziny Najświętszej Maryi Panny. Na malowidle tym przedstawiono Maryję, podającą Jezusa swej matce - Annie, oraz dwie siostry Maryi: Marię Kleofasową z Janem Chrzcicielem oraz Marię Salome z Janem Ewangelistą. Powyżej umieszczono wizerunki mężczyzn: Alfeusza, Józefa, Joachima, Kleofasa, Zachariasza i Zebedeusza, zaś poniżej, na pierwszym planie, sylwetki dzieci: Jakuba Starszego i Młodszego, Judy Tadeusza i Józefa Justusa. Obraz ten zasłaniany jest barokowym (1763) wizerunkiem Matki Bożej z Dzieciątkiem, adorowanych przez św. Annę i Joachima. W górnej zaś kondygnacji ołtarza mieści się późnegotycki (II poł. XV w.) obraz, przestawiający również Maryję i Jezuska. Matka Boża podaje Dziecięciu gruszkę - owoc z drzewa, kwitnącego śnieżnobiało, symbolizującego w średniowieczu niepokalaną czystość Maryi (obraz w kościele pw. św. Anny jest kopią, oryginał znajduje się w kościele pw. św. Katarzyny, nad zakrystią).
Ołtarz główny ozdabiają także rzeźby: św. św. Wojciecha i Stanisława - patronów Polski oraz Stefana i Władysława - królów węgierskich. Ich sylwetki mają przypominać o przypuszczalnie węgierskim pochodzeniu obrazu ołtarzowego. Obydwa ołtarze boczne pochodzą z końca XVII w. W lewym znajduje się obraz pokutującej w skalnej grocie Marii Magdaleny. Ołtarz wieńczy wizerunek św. Marii Egipcjanki. Prawy ołtarz boczny kryje w sobie barokowy obraz Matki Bożej Łaskawej, trzymającą w dłoni pęk złamanych strzał, oraz, powyżej niego, wizerunek św. Rozalii. Dobór postaci, przedstawionych w tym ołtarzu, ukazuje iż miał on prawdopodobnie służyć modlitwom o powstrzymanie zarazy i chorób.
Na wyposażenie wnętrza składa się jeszcze chór muzyczny, rokokowa ambona oraz kilkanaście interesujących rzeźb, w tym dwie gotyckie rzeźby: św. Jana Ewangelisty oraz Matki Bożej Bolesnej, ludowe rzeźby Trójcy Świętej oraz Zwiastowania, a także umieszczony na ołtarzu głównym relikwiarz św. Anny w kształcie ręki oraz aniołki podtrzymujące lichtarze, również na ołtarzu głównym.
Początki budowy tegoż kościoła.
W 1865 roku ściany kościoła ozdobiła polichromia, wykonana przez Hipolita Lipińskiego. Przedstawia ona (w pierwszej kwaterze) legendę o początkach powstania kościoła: zbójników, nawracanych przez misjonarza, którzy przynoszą zrabowane pieniądze przeznaczone na budowę kościoła, oraz obraz, który umieszczono w ołtarzu głównym. W drugiej kwaterze znajduje się scena nawrócenia św. Pawła, z panoramą Damaszku.
Kościół pw. św. Anny był kilkukrotnie remontowany. Ostatni, gruntowny remont, nad którym patronat objął ks. kard. Franciszek Macharski, odbył się w latach 1998-2001, staraniem ks. prałata Mieczysława Łukaszczyka.